Tussen alle electorale prietpraat, is dit echt belangrijke nieuws misschien verloren gegaan. Vorige week verscheen in de kranten dat het polderdorp Doel allicht gespaard blijft.
Doel heeft me eigenlijk nooit 'iets' gezegd. In mijn nòg jongere jaren was er een marinebasis in het nabijgelegen Kallo. In de jaren '70 hield de zeemacht jaarlijks een opendeurdag en dan passeerde je in Doel. Tot daar de betrokkenheid.
Pietje de leugenaar en het Deurganckdok...
Zoals zovelen volgde ik de tv-reeks "Terug naar Oosterdonk". De impact van de gebeurtenissen in de polders werd stilaan duidelijk. Mensen gingen massaal op zoek naar het verloren kerkje van Wilmarsdonk dat van ver tussen de containers te zien is. Na het gehakketak rond het Deurganckdok en het Doeldok liep het polderdorp Doel leeg. Mensen verlieten noodgedwongen hun huizen, op enkele die-hards na en het dorp viel ten prooi aan krakers en alternatievelingen. Er ontstonden allerlei veiligheidsproblemen. Vandaag is de enige toegangsweg naar het dorp zelfs afgesloten met een slagboom die men 's avonds naar beneden doet. Na de aankondiging dat Doel zou blijven bestaan, besloot ik van zelf eens een kijkje te nemen.
Toegangsweg
Tenzij je de weg weet in de haven, is het zonder GPS niet zo eenvoudig om Doel te vinden. Gelukkig staan er overal nog bordjes die je best kan volgen. Uiteindelijk sla je op de Oostlangeweg rechtsaf en passeer je de slagboom die men 's avonds naar beneden kan doen om de enkele resterende bewoners te vrijwaren van ongewenste gasten.
Confrontatie
Naast de lange rechte toegangsweg staan wat nette losstaande woningen waren. De voortuinen zijn overgroeid, soms wordt het huis zelfs volledig aan het zicht onttrokken door bomen. Ramen en deuren dichtgemaakt met alu platen. Op sommige opritten staan betonnen blokken alsof de eigenaars willen aangeven terug te zullen komen na de oorlog... De meeste huizen zijn volledig bespoten met graffiti. Street art of vandalisme?
Op de voorgrond plant de boer, op de achtergrond splijt men uranium
Van Mullem moet ooit een autowerkplaats of dergelijke geweest zijn. De kapotgeslagen ruiten en deuren van de zij-ingang zijn vervangen door een gemetselde muur. Als je tot aan het einde van het atelier loopt, sta je plots op de pas beplante akker van een boer. Op amper 100m afstand doemen de reactoren en koeltorens van de veelbesproken kerncentrale op.
Het is moeilijk te beschrijven welke indruk het contrast geeft tussen het jonge prille plantgoed dat een weg zoekt voor zijn wortels met de zwaarbeveiligde kerncentrale waar men dagelijks radio-actief materiaal splijt...
Ik loop terug naar de weg en rijd verder gewoon rechtdoor richting Scheldedijk. Als je aan het einde van de weg linksaf draait, is er een gratis parking voor een dertigtal wagens. De dijk is minstens tien meter hoger dan de begane grond. Van op de parking, zie je al de Molen van Doel staan. Overigens herbergt deze een taverne-restaurant. Tijdens mijn bezoek op een woensdag was de gelegenheid niet open. Het zicht van de oude molen met vlak daarachter (zo lijkt het toch) de koeltoren, geeft een voorsmaakje van wat de wandelaar te zien krijgt bij het beklimmen van de trap naar de wandeldijk.
Tegenstellingen
Zelden was ik zo getroffen door de tegenstelling tussen de prachtige natuur en de tol die de mens eist van de natuur voor wat wij de vooruitgang noemen. De molen, de Scheldeboorden met riet begroeid, de staketsels, het lijkt bijna idyllisch. De indrukwekkende containerterminal, de petroleumhaven aan de overkant staan in schril contrast.
De Scheldedijk is prachtig om te wandelen of te fietsen. Er is zelfs een speeltuin voor de allerkleinsten. In en rond de Molen kan men terecht voor een hapje en een drankje.
Bij mooi weer, lijkt Doel bijna op een phantasy versie van Bokrijk.
Op een bankje heb ik wat van het uitzicht genoten en ook de bedrijvigheid bewonderd aan de containerterminal.
Let ook op de verhoudingen tussen het containerschip, de lichter en het zeilbootje hieronder op de foto.
Achter de dijk zijn nog enkele huizen bewoond. Voor één raam hangt een groot bord "no photos no videos", wat ik als hobby fotograaf uiteraard heb gerespecteerd.
Downtown
Toen ik dan uiteindelijk het centrum van Doel binnen reed, zag ik weer denkbeeldige taferelen van mensen die zorgvuldig hun huis afsluiten en barricaderen tot de storm of de oorlog is voorbij getrokken. Er staan geen auto's geparkeerd, de postbode komt niet meer.
Het meest sprekende beeld, was dat van de kerk en het naastgelegen kerkhof. Op de deur van de kerk, hing een bordje dat de kerk in gebruik is voor huwelijken en doopsels. De deur was gesloten en was dat duidelijk al even. Het kerkhof is netjes onderhouden en is eigenlijk het meest symbolisch voor Doel: een dorp van doden. Een spookdorp.
Bij het verlaten van de straat waar de kerk staat, kon ik enkel maar denken: "Heilige Maria, bidt voor ons"....
The creepy part
Op Internet circuleren tientallen foto's die genomen zijn in de verlaten huizen. Je reinste schending van privacy en huisvredebreuk. Althans, zo voelt het aan.
Bij één huis ben ik gestopt omdat de gevel volledig aan het zicht onttrokken was door bomen die er duidelijk vroeger niet stonden. De zijgevel volledig overwoekerd door klimop gaf het geheeld een ronduit spooky indruk...
Op de pagina "Foto's" vindt u meer foto's van Doel.
Comments